Over HapSmak

HapSmak (2022) is mijn passieproject: ouders helpen snel en simpel een smakelijk prakje op tafel te krijgen, waarmee we onze kleintjes helpen om gezond en gevarieerd te eten. Ik heb altijd al veel plezier gehaald uit koken en word er oprecht blij van mijn kleine mensjes te helpen navigeren in de wondere wereld van lekker eten. Toch is deze website ook geboren uit noodzaak. Online kon ik niet vinden waar babyrecepten, tips & tricks rondom eetgewoontes en richtlijnen gebundeld te vinden waren. Toen ik mijn eerste kind kreeg had ik werkelijk geen idee waar te beginnen. Een artikel hier, boeken vol bijzaken of een rommelig receptenwebsites voor kleine kids: ik kon er niet mee uit de voeten. HapSmak is een poging dat beter te doen!


Toen ik met deze website startte, kreeg ik veel suggesties van bezoekers en vrienden over het bewaken van de online anonimiteit van mijn kinderen. Veel artikelen worden sterker van het delen van ons eigen verhaal, want we hebben met die kleintjes heel wat meegemaakt en het delen van die ervaringen kan anderen hopelijk helpen. Toch wil ik mijn kinderen ook geen online levensverhaal toewensen waarvan  zij zelf niet hebben gekozen het te delen. Onderstaand ontbreekt dus aan details om hen die anonimiteit te kunnen gunnen!

Ik ben moeder van een zoon (2020) en dochter (2022) en samen met “pááápa” wonen we in omgeving Utrecht. Ik werk voltijd bij een grote corporate en ga elke vrijdag een dag op avontuur met mijn twee kleine mensjes. Beide kinderen hadden een zware koemelkallergie en één van hen ook ernstige reflux. We worstelen daar na 1,5 jaar nog steeds mee. Beide kids zijn wel dol op eten (en spelen met eten) en wij genieten mega van samen tafelen met hen! 

Toen ik mijn zoon op de wereld zette, stond de boel wel even een tijdje op z’n kop. Wat verandert er óngelofelijk veel als je van een kindloos bestaan naar een leven met zo’n kleintje gaat. Ik merkte dat ik het belangrijk vond om een bepaald aantal zaken voor hem zo goed mogelijk te kunnen doen. Eten was daarin één van de belangrijkste. Ik ben zelf dol op koken en het was dus m’n ambitie om de kids dat van jongs af aan mee te geven – maar hoe doe je dat in vredesnaam?

Wij kregen er nog een extra portie uitdagingen op dit front bij. Beide kids bleken zwaar allergisch voor melk en gevoelig voor een aantal andere producten. Het hele rattenplan aan ellende hebben we voorbij zien komen: obstipatie, diarree, eczeem, reflux en van nachtrust was pas sprake toen we een beetje grip op die allergieën kregen. Ik vond die periode pittig en verdrietig, want een stralende start was het bij beide niet te noemen. Herkenbaar of wil je weten hoe wij hiermee omgingen? Ik schreef er een uitgebreid artikel over op HapSmak: Een baby met koemelkallergie: wat doe je dan? 

Hoe dan ook, vanaf een maand of 5 startten ook wij rustig met oefenhapjes en langzaam werden dat prakjes en maaltjes. Die wilde ik graag vers, gevarieerd en spannend houden, zodat de kids vanaf dag één met veel smaken in aanraking zou komen en makkelijker zou wennen aan de dagelijkse pot. Maar ’t ging niet vanzelf, kostte me een berg tijd, nadenken en veel vieze vaat. Toen mijn zoontje een half jaar oud was stond ik bijna dagelijks voor hem in de keuken: alles wat wij aten kreeg hij nog niet, maar ik was erop gebrand dat verse maaltje op tafel te krijgen. 

Hoe doen andere ouders dit dan?

Ik merkte een aantal dingen bij mezelf op. Ik was te druk of moe om constant te bedenken wat te koken en hoe te variëren – in het achterhoofd houdend dat er bepaalde schema’s zijn voor voedselintroductie en het de darmen van de kind kan helpen als je niet alles ineens introduceert. Ik trok de extra energie die het me kostte slecht. Hardop vroeg ik me af: hoe doen andere ouders dit dan? Google hielp me daarin niet bepaald verder. Waarom bestaan er duizenden receptenwebsites voor volwassenen en is er zo’n beperkt aanbod voor eten voor kinderen? Van de weinige kookboeken die er vandaag voor kleintjes bestaan werd ik ook ronduit verdrietig. Veelal staan ze vol met lappen tekst waar ik even geen headspace voor had en bestonden uit recepten die tijdrovend zijn of waar de suggestie is om in het weekend “een paar uur te gaan koken zodat je de rest van de week klaar bent”. In het weekend wil ik met de kids de wereld ontdekken (óf uitslapen) – niet uren boven pannen hangen voor iets wat daarna nog door de blender moet of mogelijk op de grond belandt…

Ik besloot dat het anders en beter moet kunnen.

Een tijd stapte ik over op potjes. De smaken op de etiketten deden vermoeden dat ik daarmee voor een afwisselend eetpatroon van mijn kind zorgde, maar niets was minder waar. Ik heb ze allemaal geproefd, alle merken en variaties. Ze smaken allemaal hetzelfde: een romige variant op tomaat of broccoli. Meer haal ik er niet uit. Ik begrijp goed dat een kind je heel vies aankijkt als je hem na een jaar van deze prutjes ineens een verse paprika laat proeven. Kortom: potjes vielen af (later schreef ik het artikel Zelf babyvoeding maken of een potje? hierover).

Ik besloot de boel anders aan te pakken. Ik las álles wat ik maar kon vinden over voeding en kinderen leren eten en schreef tientallen recepten uit. Struinde het internet af naar de perfecte foodprocessor (wat een openbaring!) en maakte de keuze om al deze kennis te gaan bundelen. Voor een volgend kleintje, maar ook om te delen met anderen. Terugkijkend kostte dat me nog veel meer tijd dan ik ervoor al kwijt was, maar ik heb de stille hoop dat HapSmak de komende jaren veel ouders mijn zoektocht (en dus veel tijd) gaat besparen.

De komende jaren wil ik HapSmak verder vullen met fijne, simpele, verse en snelle recepten voor jullie kids. Artikelen te posten die je helpen met wat wanneer wel en niet kan, wat handig is om in huis te hebben en slimme trucs om die kleine aan het eten en experimenteren te krijgen.

“Meer meer meer!”

Mijn zoontje is een goede, blije en vooral dankbare eter geworden. Vanaf zijn eerste verjaardag klapt hij regelmatig in zijn kleine handjes als ik met een bordje aan kom lopen en eindigt vaker wel dan niet met “meer meer meer!” als zijn maaltje op is. Durft alles te proeven en blijft proberen, omdat we hem de ruimte geven om te ontdekken, te weigeren en te spelen met het onbekende. Eten is een feestje.

Hopelijk genieten jullie, samen met die kleintjes, straks net zo van (leren) eten als wij nu thuis doen.