Zelf babyvoeding maken of een potje?
Gezien de recepten hier, of als je hebt gelezen waarom ik HapSmak ben begonnen, kan je al een beetje voorspellen wat ik in dit artikel ga delen. Ik gun elk kleintje voornamelijk verse prakjes en elke ouder dat jullie kind daardoor een makkelijke, goede eter wordt. Een tijd had ik een ‘potjesfase’, toen mijn hoofd vol zat en mijn eigen (energie)pot leeg. Ik praatte mezelf aan dat al die verschillende smaken in de supermarktschappen vast voor een gezond voedingspatroon voor m’n spruit zouden zorgen. Achteraf bleek dat gewoon weer die periode van hormonale verstandsverbijstering. Let’s be fair: iets uit een potje scheppen wat een gelatineachtige textuur heeft en er pas uitziet of ruikt naar eten nadat het is opgewarmd, wie wil dat nou?
Dat neemt niet weg dat ik altijd een potje als back-up in mijn kast heb staan: er zijn nu eenmaal van die dagen dat alles in het honderd loopt en je nergens tijd voor lijkt te hebben – dat kan ook gelden voor boodschappen doen of koken. Dan is een potje een aardige back-up, vooral omdat ik me niet kan voorstellen dat er een baby is die het echt niet lust. Ze smaken namelijk allemaal hetzelfde: naar een flauw beetje niets 🙂
Er zijn een aantal redenen waarom zelf babyvoeding maken de betere keuze is voor je baby:
- Zelf babyvoeding maken kan écht snel en simpel, als je een paar hulpmiddelen inzet. De diepvries wordt jullie nieuwe vriend, net als voorgesneden producten. Een (baby)foodprocessor maakt het leven makkelijker en op HapSmak zijn voor elke leeftijd een aantal recepten (more to come!) te vinden om je op weg te helpen.
- De meeste potjes bevatten zout, net als kant-en-klare sauzen of soepen. Zout is niet goed voor de nieren van je kleine. De richtlijnen voor babyvoeding zijn streng en de hoeveelheid toevoegingen laag, maar vermijden is altijd beter.
- De maaltijden zijn altijd behoorlijk gepureerd, ook de potjes voor 12+, 15+ en zelfs 18+ maanden oud. Leren kauwen en je kaken gebruiken is goed voor de ontwikkeling van je kindjes brein. Als je zelf maaltijden maakt, kan je bepalen of je (delen van de) maaltijd intact laat. Zo moet je kindje aandachtiger eten (in plaats van enkel wegslikken) en leert ook dat eten bestaat uit allerlei vormen, maten en texturen.
- Alle ingrediënten zijn met elkaar vermengd in de potjes. Het is dus lastig om individuele producten en smaken te ontdekken en hieraan te wennen. In veel boeken over kindervoeding wordt geadviseerd juist ook losse smaken aan te bieden (voor je de boel door elkaar mengt).
- De overgang naar met de pot mee-eten wordt veel groter als je kind aan potjes gewend is geraakt. Ineens ligt er dan op zijn/haar bord niet één prutje, maar allemaal losse items met gekke vormen en kleuren. De weerstand om dan te gaan proeven en experimenteren kan daardoor een stuk groter worden, met als gevolg dat een normaal bordje eten lange tijd een strijd is. Is bij jullie die fase van onrust aan tafel al aangebroken? Over opvoeden, eten en emoties schreef ik ook een artikel.
Geef een reactie
You must be logged in to post a comment.